Μία εποχή άλλου επιπέδου…

Ζούμε σε μια εποχή «ξεχωριστή» και, με αδιανόητο τρόπο, διαφορετική από άλλες εποχές που έζησε η ανθρωπότητα. Πόλεμοι, σκάνδαλα ακόμα και με την τεχνολογία αναμειγμένη, αδιανόητα αιματηρά οργανωμένα εγκλήματα, οι ανώμαλοι άνδρες έχουν τρελαθεί να σκοτώνουν γυναίκες, δημιουργώντας, δυστυχώς, την συνήθεια να πληροφορούμαστε από οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης κάθε μέρα για γυναικοκτονίες και θέτοντας τις γυναίκες να φοβούνται να κυκλοφορήσουν μόνες τους έξω στον δρόμο, και υπάρχουν και οι κυβερνήσεις, όπως η σημερινή ελληνική, που ταλαιπωρούν τους πολίτες της χώρας που κυβερνούν, με αυταρχικά βάναυσο τρόπο, θα έλεγα. Παγκοσμίως, πάνω κάτω, αυτά συμβαίνουν.

Ως προς την κοινωνία της Ελλάδος, επικρατούν, στην καθημερινότητα όλων, γυναικοκτονίες, αιματηρά εγκλήματα, σκάνδαλα, ακρίβεια στην επιβίωση (πια) των πολιτών μέσω της ακρίβειας σε όλα τα προϊόντα του κράτους, και ατυχήματα, που κόστισαν και συνεχίζουν να κοστίζουν πολλά στους πολίτες της Ελλάδος. Όλα αυτά προκαλούν αδιανόητο πόνο στην κοινωνία της Ελλάδος.

Τον χαρακτήρισα αδιανόητο αυτόν τον πόνο, γιατί όλες οι κυβερνήσεις έκαναν λάθη, αλλά αυτή η κυβέρνηση, κατά την δική μου άποψη, προώθησε αυτόν τον πόνο σε άλλο επίπεδο. Και δεν τα γράφω τώρα αυτά για χάρη καμιάς ιδεολογίας ή καμιάς κομματικής παράταξης της αντιπολίτευσης.

Αγρότες με αιτήματα ως προς την εργασία τους, για να ζήσουν, που δεν πραγματοποιούνται, γιατί η κυβέρνηση χρηματοδοτεί άλλους τομείς του κράτους, όπως στην αγορά πολεμικού εξοπλισμού, ενώ άλλοι τομείς του κράτους, όπως η Υγεία, η Παιδεία, έχουν, πιστεύω, προτεραιότητα αυτήν την στιγμή. Σκάνδαλα, όπως η αγορά δύο περσικών χαλιών 17.890€ από την υπουργό τουρισμού το 2024 με χρήματα από τον προϋπολογισμό του υπουργείου. Όπως, επίσης, οι υποκλοπές Predator από τον Πρωθυπουργό, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, το σκάνδαλο Novartis, το σκάνδαλο SIEMENS και άλλα. Επίσης, το δυστύχημα στα Τέμπη, το ναυάγιο των μεταναστών στην Πύλο, πυρκαγιές που αφάνισαν δάση και δάση , εγκλεισμοί σε χιόνια, πλημμύρες λόγω ανεκπλήρωτων υποσχόμενων έργων ως προς την άρδευση στους δρόμους. Επιπλέον, η δημιουργία της ανάγκης και της εξάρτησης του λαού από επιδόματα και η αποφυγή της δημιουργίας και εξέλιξης ενός οργανωμένου και όσο μπορεί, αυτόνομου οικονομικού συστήματος. Τέλος, ακόμα πιο βαριά συστήματα στην στους τομείς της Υγείας και της Εκπαίδευσης… Όλα αυτά, γραμμένα σε αυτήν την δημοσίευση, δείχνουν εν μέρη τον πόνο της κοινωνίας της Ελλάδος και του δημοκρατικού πολιτεύματός της, ότι χρειαζόμαστε μια ανακούφιση από όλα αυτά, μια αλλαγή, ότι έχουμε την ανάγκη να ζούμε και όχι να επιβιώνουμε πια και την ανάγκη για δικαίωση…

Συμπερασματικά, ζούμε σε μια εποχή άλλου επιπέδου…!