Αυτό έλειπε τώρα: Και η Διαγραφή Φοιτητών…

Η Κυβέρνηση ετοιμάζει ένα πολυνομοσχέδιο που αφορά μεταρρυθμίσεις στα Θρησκεύματα πάνω στην εκπαίδευση και στην γενικότερη δομή του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Μέσα σε αυτό το πολυνομοσχέδιο επιδιώκεται να πραγματοποιηθεί η διαγραφή φοιτητών, η οποία έχει αρχίσει και συνεχίζει να πραγματοποιείται με την διαγραφή των φοιτητών της χρονιάς 2017-2018 από το σύστημα των Πανεπιστημίων τους!

Πάλι η Κυβέρνηση πράττει μη θέλοντας να ακούσει ανάγκες, δικαιώματα και επιθυμίες των πολιτών και μη σκεπτόμενη την ορθότητα και τις πιθανές επιπτώσεις των πράξεών της, πριν αρχίζει να πράττει… Επιδιώκει την διαγραφή φοιτητών, η οποία θα φέρει άσχημες συνέπειες και αποφασίστηκε να γίνει με βάση την κρίση και την νοοτροπία των μελών της Κυβέρνησης.

Πώς γίνεται όμως η διαγραφή φοιτητών; Σύμφωνα με τα λεγόμενα της Ελληνικής Κυβέρνησης, οι φοιτητές με ελάχιστο χρονικό όριο σπουδών του τμήματός τους τα τέσσερα χρόνια, δηλαδή οκτώ ακαδημαϊκά εξάμηνα, που δεν έχουν ολοκληρώσει τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις μέχρι και το όγδοο εξάμηνο, έχουν την ευκαιρία να φοιτήσουν στην Σχολή τους άλλα δύο χρόνια, δηλαδή τέσσερα εξάμηνα. Αν υπερβούν τα άλλα δύο χρόνια, διαγράφονται από το σύστημα του Πανεπιστημίου τους. Αντίστοιχα, αν το όριο σπουδών κάποιων τμημάτων υπερβαίνει τα τέσσερα χρόνια, οι φοιτητές που δεν έχουν ολοκληρώσει τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις ως αυτό το άνω των τεσσάρων χρόνων όριο που έχει θέσει η Σχολή τους, έχουν την ευκαιρία να φοιτήσουν άλλα τρία χρόνια, δηλαδή έξι εξάμηνα. Αν υπερβούν τα άλλα τρία χρόνια, θα διαγραφούν από το σύστημα του Πανεπιστημίου τους. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας υπεύθυνης δήλωσης από τους φοιτητές, για να μη διαγραφούν, η οποία μπορεί να δοθεί μετά την δημιουργία της στον Κοσμήτορα της Σχολής τους, βάσει κάποιων κριτηρίων…

Αυτή η πράξη στερεί την συνέχεια και την ολοκλήρωση της ακαδημαϊκής πορείας των φοιτητών. Τους απομακρύνει από την εκπαίδευση, την γνώση και την βοήθεια που μπορούν να λάβουν από το Πανεπιστήμιο και τους δυσκολεύει στην πραγματοποίηση των ονείρων τους, σε αντίθεση με το όραμα που παρουσιάζει η ίδια η Κυβέρνηση, να είναι αυτή κοντά στους νέους ενισχύοντας την εκπαίδευσή τους και βοηθούμενοι από αυτήν έτσι να επιτύχουν τους στόχους και τα όνειρα τους.

Οι φοιτητές που υπερβαίνουν το ανώτατο όριο φοίτησης που καθορίζει η Σχολή τους, έχουν σοβαρούς λόγους που το κάνουν αυτό. Οι περισσότεροι εργάζονται μανιωδώς ανάμεσα στα μαθήματα, κατά την διάρκεια των ακαδημαϊκών εξαμήνων, λόγω του ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην πληρωμή των ακριβών ενοικίων της κατοικίας τους και λόγω αδυναμίας των οικογενειών τους να τους στηρίξουν πλήρως οικονομικά. Αυτό φέρνει ως αποτέλεσμα να κουράζονται σωματικά και ψυχικά, να εμφανίζουν μη επιθυμητές επιδόσεις, για τους ίδιους, στα μαθήματα και γενικά να βρίσκουν εμπόδια στην πρόοδό τους στο Πανεπιστήμιο. Δηλαδή, οι φοιτητές που κινδυνεύουν να διαγραφούν, τουλάχιστον αυτοί που το θέλουν το Πανεπιστήμιο, δεν είναι τεμπέληδες, όπως τους χαρακτηρίζει η Κυβέρνηση έμμεσα και άμεσα, αλλά κάποιοι που αγαπάνε και αγωνίζονται για το Πανεπιστήμιό τους, το αντικείμενό τους και τα όνειρά τους, και είναι τυραννισμένοι από τα υπάρχοντα προβλήματα και τα λάθη του ελληνικού κράτους που τους είναι εμπόδιο στην ακαδημαϊκή τους πορεία. Προβλήματα, όπως η ακρίβεια και η κακή διαχείριση της Οικονομίας.

Άρα, είναι ειρωνεία που η Κυβέρνηση, λέγοντας ότι θέλει να βελτιώσει τα πράγματα γενικά (που δεν το κάνει, παρά μόνο το αντίθετο), προσπαθεί να διαγράψει τους φοιτητές που έχουν υπερβεί αυτό το ανώτατο όριο φοίτησης λόγω των δικών της λαθών. Είναι σαν να προσπαθεί να διαγράψει, όχι τους φοιτητές, αλλά τα δικά της λάθη, που είναι αδύνατον να διαγραφούν και διογκώνονται ολοένα και περισσότερο, μέσω της εκμετάλλευσης της θέσης στην οποία βρίσκονται και την οριοθέτηση των φοιτητών που βιώνουν τις συνέπειες των λαθών της. Δηλαδή, για αυτό που η Κυβέρνηση θεωρεί, σύμφωνα με την δική της κρίση, εμπόδιο για την πρόοδο της Κοινωνίας και προσπαθεί να εξαλείψει, ευθύνεται η ίδια η Κυβέρνηση, αυτή είναι το εμπόδιο για την πρόοδο της Κοινωνίας.

Τι, όμως, στα αλήθεια επιδιώκει η Κυβέρνηση με την διαγραφή φοιτητών; Επιδιώκει τον έλεγχο… και την εξάλειψη του προβλήματος, που θεωρεί η ίδια με την δική της κρίση πρόβλημα, το οποίο είναι δήθεν η κάθοδος της Κοινωνίας από την παραμονή των δήθεν τεμπέληδων φοιτητών στα Πανεπιστήμια, αφότου έχουν υπερβεί το ανώτατο όριο σπουδών που έχει ορίσει η Σχολή τους. Επίσης, επιδιώκει και το τράβηγμα των βλεμμάτων από τα τωρινά σκάνδαλα, εγκλήματα και προβλήματα, για να παραμεληθούν αυτά από τον κόσμο, ώστε να μην αγωνίζεται άλλο ή έστω προσωρινά, που αγωνίζεται κυνηγώντας την Κυβέρνηση, για να βρει το δίκαιό του.

Όμως, για αυτήν την κάθοδο της Κοινωνίας δεν ευθύνονται οι φοιτητές, αλλά η ίδια η Κυβέρνηση εξ΄ αρχής.

Οπότε είναι τεράστια αδικία εκ μέρους της Κυβέρνησης για τους φοιτητές αυτό το πολυνομοσχέδιο. Η ίδια τους στερεί τα δικαιώματα του Φοιτητή και τους δυσκολεύει την πορεία τους. Επίσης, επιδιώκει την εξαφάνιση ενός προβλήματος, δηλαδή την κάθοδο της Κοινωνίας από τους δήθεν τεμπέληδες φοιτητές, το οποίο δεν είναι πρόβλημα, γιατί η ίδια η Κυβέρνηση το εμφανίζει ως τέτοιο, λόγω του ότι «ακούει» μόνο την δική της νοοτροπία, την δική της γνώμη και ακολουθά την δικής της νοηματοδότηση των πραγμάτων μέσα στην Κοινωνία. Ακόμα, έρχεται σε αντίθεση με τους στόχους της που έχει παρουσιάσει από την αρχή και δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των ίδιων των λαθών της, των ήδη υπαρχόντων προβλημάτων και αυτών που δημιουργεί εκείνη. Και όλο αυτό, επειδή δεν ακούει ανάγκες, δικαιώματα και επιθυμίες των πολιτών και πράττει δίχως να υπολογίζει τίποτα, παρά μόνο την δική της λογική.

Άλλες σημαντικές και μακροχρόνιες συνέπειες όλου αυτού; Οι Φοιτητές δεν θα έχουν, χωρίς έστω ένα πτυχίο, σύνδεση στην αγορά εργασίας μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Επίσης, δεν θα ξέρουν από πού να συνεχίσουν, αφού η Κυβέρνηση με την διαγραφή τους λέει: «Αν θέλετε πτυχίο, πάλι από την αρχή, από τις Πανελλήνιες.», με αποτέλεσμα να συντρίβονται ψυχολογικά, όπως και οι καθηγητές τους και οι οικογένειές τους. Είναι μια περίπλοκη, χαοτική αδικία…!

Δεν έγραψα αυτό το άρθρο υποστηρίζοντας καμιά κομματική παράταξη. Το έγραψα βάσει την δική μου οπτική και προσπαθώντας, όσο μπόρεσα, να μιλήσω και να δείξω την συμπαράστασή μου για όλους τους συμφοιτητές μου, αλλά και για το παράπονό μου για την επικρατούσα κατάσταση στην οποία βρίσκονται.